Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010


Γιατί πήγα σε ένα πάρτυ και έπαιξαν το τραγούδι για μένα και ξαφνικά άδειασε ο τόπος και όλα γίνοταν πολύχρωμα από τα φωτά και χόρευα ασταμάτητα. Και γιατί υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο χρόνος, τελικά σε ζηλεύει γιατί η μνήμη, το μυαλό, η ψυχή μπορεί να συγκρατήσει την αιωνιότητα της στιγμής.

Γιατί είχαν περάσει 3 χρόνια και όλα ήταν τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά και πάλι περάσαμε ωραία, αξέχαστα. Γιατί η ελευθέρια έκανε την εμφάνιση της μέσα από κάθε κίνηση, κάθε χαμόγελο, μέσα από τη κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου και έκανα στροφές.Γιατί την ευτυχία την αισθάνεσαι αν πραγμάτικα το θες, ακόμα κι αν η διάρκειά της είναι μικρή , ωστόσο η αξία της μεγάλη.

Γιατί η ζωή θέλει χρώματα, μελωδίες, στιγμές, ανθρώπους, αγάπη, ελευθερία, χαμόγελα, βλέμματα. Και γω της τα δίνω γιατί θέλω να ζω πραγματικά.


1 σχόλιο:

ang3lian είπε...

Zεις, απλά δεν το έχεις δει να συμβαίνει ακόμα. :)