Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Κάτι να δεις...

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα του αμερικανού φωτογράφου Ryan McGinley (New Jersey, 1977). Η έκθεση περιλαμβάνει καινούρια έργα, αντιπροσωπευτικά των τριών πτυχών της καλλιτεχνικής πρακτικής του: “Moonmilk”, τα road trip (ταξίδια του δρόμου) και τα ασπρόμαυρα πορτραίτα.



Ryan McGinley


Εγκαίνια: 14 Ιανουαρίου 2010, 8-10 μμ

Διάρκεια έκθεσης: 14 Ιανουαρίου έως 20 Φεβρουαρίου 2010

Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 12-8 μμ & Σάββατο 12-5 μμ


Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα του αμερικανού φωτογράφου Ryan McGinley (New Jersey, 1977). Η έκθεση περιλαμβάνει καινούρια έργα, αντιπροσωπευτικά των τριών πτυχών της καλλιτεχνικής πρακτικής του: “Moonmilk”, τα road trip (ταξίδια του δρόμου) και τα ασπρόμαυρα πορτραίτα.
Ο Ryan McGinley ασχολείται με τη φωτογραφία από το 1998, και πολύ σύντομα αναγνωρίστηκε από αρκετούς σημαντικούς εικαστικούς θεσμούς των ΗΠΑ. Το έργο του είναι κατεξοχήν αμερικανικό, το διακρίνει το πνεύμα της πληθωρικότητας και αισιοδοξίας και η δίψα για περιπέτεια, ανακάλυψη, ανοιχτούς χώρους και απόλυτη ελευθερία. Η εμμονή του με το ταξίδι και τους ανθρώπους με τους οποίους το μοιράζεται, τον καθιστά άμεσο απόγονο των συγγραφέων Μαρκ Τουέιν, Ιούλιου Βερν και Τζακ Κέρουακ, και των φωτογράφων Robert Frank, Nan Golden και Wolfgang Tillmans. Στο έργο του υπάρχει επίσης το στοιχείο της χίπικης αμεριμνησίας και του σκηνοθετημένου αυθορμητισμού, που θυμίζει τα happenings των ‘60 και ‘70.
Ο McGinley πέρασε αρκετά χρόνια καταγράφοντας τις υποκουλτούρες της Νέας Υόρκης, και το 2005 πήρε την φωτογραφική μηχανή και έβγαλε τους φίλους και φίλες του (τα μοντέλα του) στο δρόμο. Έκτοτε, κάθε καλοκαίρι ταξιδεύει στο αμερικανικό ύπαιθρο, φωτογραφίζοντας τα μοντέλα του γυμνά, σε θεαματικά ή αφαιρετικά τοπία και άλλες καταστάσεις.
Σε κάθε road-trip, ο McGinley εστιάζει σε διαφορετικό φυσικό στοιχείο. Το περασμένο καλοκαίρι ήταν οι ανεξερεύνητες σπηλιές των νοτίων πολιτειών. Το αποτέλεσμα ήταν η σειρά “Moonmilk”. Ο τίτλος αναφέρεται στην κρυστάλλινη ουσία που υπάρχει στα τοιχώματα, και την οποία θεωρούσαν κάποτε απομεινάρι των ουράνιων σωμάτων που περνούσαν μέσα από το βράχο στο Κάτω Κόσμο. Οι απόκοσμες, αιθέριες ή άλλοτε άγριες και απειλητικές σπηλιές λειτουργούν σαν πύλες, μέσω των οποίων οι ευάλωτοι αλλά ατρόμητοι πρωταγωνιστές του ταξιδεύουν από το αρχέγονο παρελθόν σ’ ένα μελλοντικό σύμπαν.
Οι φωτογραφίες του από τα road-trips πατούν πάνω στο λεπτό όριο ανάμεσα στο σκηνοθετημένο και το αυθόρμητο. Επιλέγει μοντέλα με δυνατές προσωπικότητες, ικανά να αυτοσχεδιάσουν. Προτείνει μια κατάσταση και καταγράφει τη δράση, την οποία σκηνοθετεί ξανά στη συνέχεια, ή εντείνει με ειδικά εφέ όπως πυροτεχνήματα ή τεχνητό καπνό.
Στα οικεία ασπρόμαυρα πορτραίτα του McGinley, πρόθυμοι συνεργάτες στο project του είναι διάφοροι skateboarders, μουσικοί, καλλιτέχνες του γκράφιτι και άλλοι άνθρωποι του περιβάλλοντός του. Υπάρχει η αίσθηση, καθώς καταγράφει τις προσωπικότητες τους και εξερευνεί τα κίνητρά τους, ότι τα ίδια τα πρόσωπα συμμετέχουν στη δική τους διαδικασία αυτογνωσίας. Οι τελικές εικόνες είναι τρυφερές, σέξι, χαρούμενες, ξεδιάντροπα επιπόλαιες – αλλά και απόλυτα ειλικρινείς.
Ο Ryan McGinley γεννήθηκε στο Ramsey του New Jersey το 1977, και ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Ατομικές εκθέσεις του έχουν φιλοξενηθεί στα μουσεία: FOAM Fotografiemuseum Amsterdam (2007), Kunsthalle Vienna (2006), Museo de Arte Contemporáneo de Castilla y León (2005), P.S. 1, New York (2004). Το 2003, ο McGinley ήταν ο πιο νέος καλλιτέχνης που έκανε ατομική έκθεση στο Whitney Museum of American Art. Το 2007 βραβεύτηκε με το Young Photographer Infinity Award του International Center of Photography της Ν. Υόρκης, και ονομάστηκε Photographer of the Year 2003 από το περιοδικό American Photography. Έργα του βρίσκονται στις εξής δημόσιες συλλογές: Whitney, Guggenheim, SFMoMA, San Francisco, Museum of Fine Arts, Houston, The Ellipse Foundation, Πορτογαλία.


Άρθρο από το site http://www.mindradio.gr/




Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Time is my everything...

Και να που μπήκε το 2010, χρονιά προσωπικής απελευθέρωσης θα την αποκαλούσα. Τα δείγματά της είναι πολύ θετικά. Η πρώτη μέρα της με βρήκε να ταξιδεύω και αν σκεφτώ πως εχω ήδη κανονίσει 3 ταξίδια μέχρι τώρα...τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά. Η δεύτερη μέρα με βρήκε να διασκεδάζω και στο τέλος να ξεσπάω. Επίσης θετικό δείγμα, θα'ναι χρονιά δίχως καταπίεση και θα την απαρτίζουν στιγμές με σκορπισμένα γέλια και ακατάπαυστο χορό, εικόνες με πραγματικούς φίλους και κλεφτές ματιές με αγνώστούς που σου θυμίζουν ότι το φλέρτ είναι αναγκαίο συστατικό της ζωής ( και βεβαία όπως λέει ενας καλός φίλος που μάλιστα εμφανίστηκε κι αυτός με το καινούργιο χρονό, "φαίνεται οτι μετράς").
Θα είναι μια χρονιά που θα βγάλει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας το πραγματικό εαυτό μου, σκηνικά και στιγμιότυπα που πραγματικά με χαρακτηρίζουν, ενώ θα κλειδώσει μάταιες παρελθοντικές μυθοπλασίες που το μόνο που έκαναν είναι να πιάνουν χώρο.

Αυτή η χρονιά θα είναι καλή, και προσδοκώ, ανατρεπτική.

Καλή χρονιά έστω και 23 μέρες αργότερα, μέχρι τις 31/12/2010 έχουμε μέλλον ακομα.