Σάββατο 7-8-2010
Αυτή η αίσθηση της έμπνευσης, ανεξήγητη... Μια βόλτα στο καράβι προς Τζιά, με τον ήλιο να σε λούζει καθώς φωτογραφίζεις και ταυτόχρονα ο κόσμος ολόγυρα να σου μεταδίδει ένα κομμάτι του, ένα αίσθημα, μια σκέψη. Παιδάκια που τρέχουν και παίζουν, γονείς που τα χαζεύουν, νέοι να συζητούν, να γελούν, να ερωτεύονται, φιλαράκια να πειράζουν ο ένας τον άλλο, μοναχικοί τύποι να ροκάρουν στο ρυθμό του ipod. Πραγματική ευτυχία και όλα αυτά σε ένα ταξίδι 60 λεπτών, παρέα με ένα βιβλίο, μία φωτογραφική και ένα στυλό, για να αραδιάζω τα κιλά των λέξεων που προτιμώ να τα λέω με αυτό μόνο τον τρόπο. Τελικά μου είναι αδιανόητο να πάψω να μιλάω με το στόμα, με τα μάτια, με μωβ γράμματα σε μια υπηρεσία.
Νομίζω πως αυτή η απόδραση του σαββατοκύριακου ήταν η καλύτερη επιλογή. Έστω και για maximum 48 ώρες θα κλείσω στο σεντούκι όλες τις υποχρεώσεις, τις απαιτήσεις, τα φορτικά πρέπει , τα μάταια θέλω τα κουραστικά ίσως και απλά θα απολαμβάνωτη θάλασσα, τις κουβέντες φίλων, τα ποτά του νησιού και ό,τι απρόβλεπτο μπορεί να κρύβει.
