Προσωπική οπτασία

Μέσα στο χάος και τη παρεξήγηση
στο όχι που στην ουσία σήμαινε ναι αλλά συστήθηκε ως ίσως.
Μέσα στα ρήματα : φοβάμαι, διστάζω, αποθαρρύνομαι
αλλά και μέσα από το δήθεν υπάρχω και ξεπερνώ τους πάντες...
Μέσα στην θολούρα που ο καθένας δημιουργεί
και την βαφτίζει προσωπική γκουίντα,
ξεχωρίζει μόνο μια αλληλουχία σημείων που η αλήθεια
μπορεί να αναδείξει: ένα χαμόγελο που δε μπορεί να κρυφτεί.

Καλοκαιρινό status

... σέκκκσυ!

Και όποιος αντέξει( αν τα καταφέρει δηλαδή και κανείς!).

Reach out and Touch faith

To θέμα είναι πως είναι απίθανο να μη σε σκεφτούμε έστω και 1 φορά μες τη μέρα. Και πίστεψε με είμαστε πολλοί. keep watching us.

Κυριακάτικη αίσθηση

Πέρασε σαν αέρας μια εβδομάδα που αντικειμένικα απασχολούσα ένα μέρος του εγκεφάλου με κάτι επιεικώς απαράδεκτο. Τα πρωινά μου ξυπνήματα ήταν βαριά καθώς το μυαλό μου είχε παραμείνει στο γραφείο ακόμα και την ώρα που κοιμόμουν. Το ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακό μου είχε ξέχασει να φορέσει το γνώριμο άρωμά του, έκεινο της απεριόριστης διασκέδασης που δεν δέχεται επιθέσεις από τα ρολόγια και υποδείξεις για το πόσα ποτήρια κρασι θα καταναλώσω. Η Κυριακή μου ήταν αγχωμένη για ξύπνημα της ακόμα και στα όνειρα της και ενώ ο ήλιος με καλούσε επίμονα να παίξουμε, η βαρεμάρα με τράβηξε από το χέρι και με κλείδωσε στο μπουντρούμι της. Κι όμως, είναι αυτές οι μικρές στιγμές της μέρας που αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση να αιωρείται... έναν αέρα γοητείας, ερωτισμού, αισιοδοξίας που με έναν περίεργο τρόπο μπορούν να σε κάνουν να ξεχάσεις όλα τα παραπάνω...έστω προσωρινά.

Περί απόστασης ο λόγος...

Να υπενθυμίσω κάτι...

Έχω πάψει προ πολλού να αρέσκομαι σε παιδικές χάρες. Για κούνια μπέλα λοιπόν, τα καροτσάκια σας και σε άλλη παραλία...με παιδική χαρά! Πάμε καμεραμαντζή!