Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Ευχαριστώ

8 Μαρτίου: Η μέρα της γυναίκας.
Για πολλούς και διάφορους λόγους δεν έχω ευχηθεί να ήμουν άντρας. Ακόμα κι υπήρχαν στιγμές πουείχα βρεθεί σε δίλλημα, πάλι γυναίκα θα ήθελα να ήμουν. Είμαστε περίεργες, υστερικές, ζηλεύουμε εύκολα, ναι σε όλα αυτά αλλά το δείχνουμε. Γκρινιάζουμε για το εμμονή των αντρών για το ποδόσφαιρο, για το καπάκι της λεκάνης που πάντα είναι ανεβασμένο, τις πεταμένες βρώμικες κάλτσες σε όλο το σπίτι, αλλά εκφραζόμαστε. Κλάιμε, μουρμουράμε και συχνά πυκνά η διαθεσή μας αλλάζει τόσο γρήγορα όσο και ο δείκτης των δευτερολέπτων αλλά δε το κρύβουμε.

Κανείς δεν είπε πως είμαστε ιδανικές και αλάνθαστες. Το θέμα είναι πως πάμε με ανοικτά τα χαρτιά μας, όλα τα παραπάνω είναι γνωστά.

Η ταλαιπωρία είναι όταν τα παραπάνω είναι κλειδωμένα σε 1 μπαούλο, αραχνιασμένα και πότε ειπωμένα. Και χαίρομαι που είμαι γυναίκα και εκφράζομαι χωρίς κολλήματα. Τουλάχιστον είμαι ελεύθερη από τον ίδιο μου τον εαυτό.



Ρίξε τραγουδάκι καμεραμαντζή!

Δεν υπάρχουν σχόλια: