Σαν μια Δευτέρα που μοιάζει Μεγάλη Παρασκευή

Μεγαλώνεις μαθαίνοντας να σέβεσαι και να ακούς τους μεγαλύτερούς σου. Μαθαίνεις τις ανθρώπινες αξίες, την έννοια της ελευθερίας, το δικαίωμα της έκφρασης, την υποχρέωση να μην καταπατάς το προσωπικό χώρο του καθενός. Οι δάσκαλοί σου σε προετοιμάζουν για τη ζωή της ενηλικίωσης εκπέμποντας μηνύματα δημοκρατίας και ελεύθερης βούλησης. Οι γονείς προσπαθούν να σου δώσουν όσο το δυνατόν πέρισσοτερα και καλύτερα εφόδια για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις αργότερα στο κόσμο των μεγάλων...το παλεύουν με το καλύτερο τρόπο άλλωστε δεν υπάρχει κάποιο σχολείο που θα μπορούσαν να διδαχθούν πως να σε μεγαλώσουν...το παλεύουν.

Πριν ακόμα μεγαλώσεις όμως ήρθες αντιμέτωπος με το τέρας που η ίδια σου η κοινωνία εχει δημιουργήσει. Ολα αυτά που σε διδάξανε έπεσαν στο κενό. Η μίζερη έννοια της εξουσίας σ' έστησε στο τοίχο και θρασύτατα σου πήρε ό,τι πολυτιμότερο είχες...τη ζωή σου.



Αισίως φτάσαμε στο πάτο. Είναι σίγουρο πια. Οι υπάιτιοι δε τιμωρούνται, οι αθώοι δολοφονούνται εν ψυχρώ.Η ιστορία γίνεται ένα εφιαλτικό παραμύθι που εμείς οι ίδιοι συνεχίζουμε να το διαβάζουμε και εξακολουθούμε να το προωθούμε στις επόμενες γενιές. Τροφοδοτούμε τον σαπιο φαύλο κύκλο που μας έχουν πασάρει.



Έπρεπε να φτάσω στα 25 για να πέσω από το ροζ συννεφάκι μου και ξεκινήσω να σκέφτομαι πράγματα που εικόνες και λέξεις κρύβουν. Να αμφισβητώ και κρίνω πιο αυστηρά. Να μη πιστεύω αυτό που μου δείχνουν άλλα να αναζητώ αυτό που κρύβεται πίσω του. Εμαθα (και μαθαίνω ακόμα) να σκέφτομαι...Μαθαίνω να έχω τη συνειδησή μου καθαρή, να επιλέγω αυτό που σηματοδοτεί το καλό και το δίκαιο. Προσπαθώ...μακάρι όλοι να το προσπαθούσαν, μακάρι όλοι μαζί να γυρνάγαμε τη πλάτη μας εκεί που πρέπει, να ρίχναμε το χαστούκι της ζωής στη βρωμιά και στην υποκρισία.

Ο λόγος μου είναι είναι απλά ένας θόρυβος μέσα στο χαός της μέρας και σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι. Η ατμόσφαιρά βράζει...

Καιρός να μάθουμε να σκεφτόμαστε...

όχι άλλες υπεκφυγές...

Falling away with you

...είναι ωραίο το παιχνίδι της νοσταλγίας εφόσον το αντέχεις...

Αντίστροφα

"χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε..."

οι μέρες γλυκά λιγοστεύουν
μέχρι να μηδενίσει ο χρόνος

Αποχαιρετισμός

Και είναι κρίμα να πεθαίνει τελευταία η ελπίδα

αύτη πρέπει να την κράτας πάντα ζωντανή μέσα σου

αν δε τη κρατήσεις τότε σκοτώνεις και των άλλων

εκείνων που σε αγάπησαν, σε πίστεψαν και

σε κοιτούσαν κάθε μέρα να κάνεις τις βόλτες στο διάδρομο.

Ισως τώρα καταλαβαίνω προς τι τόσος ποδαρόδρομος

για να μειώσεις την απόσταση για το grand finale σου

τα κατάφερες τελικά, με τρόπο εγωιστικό βέβαια

ίσως η μοναδική φόρα που έπραξες έτσι.

Καλό ταξίδι παρόλο που δε σου έβγαλα εγώ το εισιτήριο.

Κάπου εκει ψηλά

Ας δώσει ο καθένας την ερμηνεία του...

'Ολοι παλεύουμε για μια θέση εντέλει....

Φθινοπώριασε....

Οι μέρες φόρεσαν τον Σεπτέμβρη πια και εγώ γιορτάζω τη σημαδεμένη πρώτη μέρα του φθινοπώρου προτείνοντας τη τελευταία δουλειά από το Τρίφωνο που δε λέει να αφήσει το media player μου ήσυχο τη τελευταία εβδομάδα. Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο... καιρος ήταν να φυσήξει αυτό το αεράκι που καθαρίζει την ατμόσφαιρα....

" Να μ'αγαπας εαυτέ μου, σ΄εψαχνα παντού...".

Αγαπημένο Πλατανίτσι

Λιγο πριν...

...αρχίσουν οι δικές μου μικρές, πολύτιμες, βασανισμένες διακοπές...λίγο πριν τελείωσει κι αυτο το καλοκαίρι...λιγό πριν μπεί το αγαπημένο μου φθινόπωρο...λίγο πριν πω αυτά που πρέπει....εύχομαι σε μένα τα καλύτερα.

Illusion

Έστω οτι βρίσκεσαι σε μια παραλία με το φεγγάρι να καθρεπτίζεται στη θάλασσα, τίποτα άλλο να μην ακούγεται παραμόνο το απαλό κυματάκι και σαν θέα να έχεις την απεραντοσυνη του πελάγους...Και όλα αυτά ενώ στη πραγματικότητα είσαι στη ταράτσα ενός σπιτιου,να κοιτάς το απέναντι μπαλκόνι και στο ραδιόφωνο άσματα που σε προδιαθέτουν για άλλο ενα καλοκαίρι που (μάλλον) δε θα είναι όπως θα ήθελες. Τουλάχιστον μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι...

Καλό καλοκαίρι...

Καλημέρα

Είναι ωραίο όταν σηκώνεις τα μάτια σου ,μετά απο ώρα δουλειάς, να αντικρύζεις το ζωηρό χρώμα της αμαρυλλίδας...

Ο ήχος του όπλου

Michelle, ma belle,
sont les mots qui vont tres bien ensemble, tres bien ensemble.

Ήχοι έντονοι...ο ήχος από τις διαδηλώσεις, ο ήχος από τις πόρτες των 2 διαμερισμάτων, ο ήχος από το πάρτι...Hχοι ανεπαίσθητοι...ο ήχος από τον αναπτήρα καθώς ανάβει το τσιγάρο, ο ήχος από το άνοιγμα του μπουκαλιού με το ουίσκι, ο ήχος την ώρα που απλώνεται το...σκοτάδι! Ήχοι βουβοί μα συνταρακτικοί...ο νέος που αναζητά την ηρεμία του και προσπαθεί να απαλλαχτεί από υπαρκτά και μη βάρη έχοντας μεγάλες τάσεις φυγής. H μητέρα από μια άλλη , πιο αυστηρή, εποχή, με έντονη προσωπικότητα που καταπιέζεται, με την ασφυκτική αγάπη για το γιο της, θέλοντας να σπάσει τα δικά της δεσμά.Η νεαρή κοπέλα ερωτευμένη και έγκυος, με όνειρα που τα κρύβει καθώς υποδύεται τη φιλελεύθερη με σκοπό να κρατήσει τη σχέση της. Ο αδερφός και φίλος που προσπαθεί να γίνει αντιληπτός, στην οικογένεια, στους φίλους, στη κοινωνία, στον ίδιο του τον εαυτό. Η φίλη(?) της μαμάς...του μπαμπά....του γιου....αλλά όχι του εαυτού της. Και όλοι αυτοί οι ήχοι καλύπτονται από μουσική με στόχο να αναδειχτεί ο ήχος του όπλου.

Μια υπέροχη παράσταση που συνταράζει τον καθένα ξεχωριστά, τον κάνει να σκέφτεται για πράγματα που έχει δεί , ζεί , πιθανόν να ζήσει και όλα αυτά έχοντας και μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ.

Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Μάνος Καρατζογιάννης, Τηλέμαχος Μούσας, Χρύσα Σπηλιώτη, Νικόλας Στραβοπόδης, Ηλέκτρα Τσακαλία, και η Τάνια Τσανακλίδου.


Οι παραστάσεις τελειώνουν στις 20/4/2008.

Καλημέρα...

Εύχομαι από τώρα ένα όμορφο, γεμάτο, ξέγνοιαστο σαββατοκύριακο. Ξύπνησα με αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου και το μοιράζομαι...

Erase and rewind...

Για τις σκέψεις που κάναμε με βάση το πάντα και η επόμενη μέρα τις ακύρωσε. Καλώς η κακώς η ζωή μας παίζει περίεργα παιχνίδια και από αυτά μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Life goes on, so let’s have another nice trip ….

Πρωταπριλιάς ευχή

Καλό μήνα και στους ονειροπόλους ερασιτέχνες ψεύτες εύχομαι τα ομορφότερά τους ψέματα να γίνουν αληθινά.

Εικόνες απο Λονδινο και Δουβλίνο...

..που θα μου θυμίζουν μια υπέροχη παρέα, ατέρμονα γέλια, έναν μάταιο καβγά, διαφορετική νοοτροπία, άλλους κώδικες επικοινωνίας. Ωστόσο η επιστροφή στη πατρίδα κρύβει πάντα κάτι που θα καταφέρει να απαλύνει την μεταταξιδιωτική μελαγχολία.

Με σύνθημα το Kenlee porco Paoli σας παρουσιάζω λοιπόν....

London Calling

...Μιας και αύριο πρωί πρωί θα πετάω στους αιθέρες με αυτό τον προορισμό. Δε μπορώ να φανταστώ πιο κατάλληλο τραγούδι. Εις το επανειδείν με περισσότερη ανανέωση...!

Αυτό που συγκρατώ σήμερα...

" Σ'αυτό το κόσμο που ζούμε δεν υπάρχει και τίποτε άλλο για να κρατηθούμε, νομίζω πως η αγάπη είναι η πιο ριζοσπαστική κίνηση που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι η αρχή της συγχώρεσης, της αλήθειας, αυτά που δίνουν κίνητρο στη ζωή".

Από τη συνέντευξη που έδωσε o Κ.Βήτα στον Γιώργο Δημητρακόπουλο για την Athnens Voice.

Εικόνες

Οφείλω να αφιερώσω λίγες γραμμές για τον τόπο που οποιαδήποτε εποχή, με οποιονδήποτε καιρό, σε οποιαδήποτε φάση μου καταφέρνει να με ηρεμεί . Τι άλλο μπορεί να επιθυμείς όταν κάθεσαι και πίνεις το καφεδάκι σου αντικρίζοντας αυτά τα χρωματικά παιχνίδια του ουρανού; Ίσως καλή παρέα...εγώ την είχα.








Ευχαριστώ το φίλο που άκουγε την ακατάπαυστη φιλοσοφία μου για τις φωτογραφίες, τον θαυμάζω για το κουραγιο του...!

Πρωτο...μαρτιά

Τι ωραία που έιναι να μπαίνει ο επόμενος μήνας, ο πρώτος μήνας της άνοιξης, ο δικος μου μήνας όπως τον ονομάζω για διάφορους λόγους, έχοντας καλή παρέα, υπέροχο καιρό, είσαι εκτός Αθηνών και ο ήλιος παρέα με τη θάλασσα σε γεμίζει ζωή. 1η του μηνός στην Αίγινα με τον "Μάρτη" δεμένο στο χέρι για να μη με κάψει ο ήλιος και μία αναπνοή γεμάτη δύναμη για να μπορέσω ν' αντιμετωπίσω τα παράξενα της μεγαλούπολης....

Are you ready...?

Άλλο ενα τραγούδι στο repeat…


Kwan - Tainted Love

As attainable as where the ring of smoke
Round your finger be swirling all on it's own.
There's no point in trying, in calling you back
but taking control of the following act
I've been sensing a tension in your delay
hesitation in drawing the velvet drop
There's no way of unravelling the plot
without taking the slide in the rabbit hole with me

Are you ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love Ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love
Ready to play the game
Ready to lose it all
Are you sure you want to play

Should you give me a moment and let me think
I will come up with something you can't resist
demonstrating myself in a certain way
with the lighting so subtle and perfectly dim
A suggestion of mine which you will not take
is to pack your belongings and steal away
for the play is in progress and what's to come
may not be your thought of marvelous fun
at all

Are you ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love
Ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love
Ready to play the game
Ready to lose it all
Are you sure you want to play

Take this moment, don't reason it through
Leave all caution, fall for my need
Let me see

Are you ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love
Ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love
Ready to play the game
Ready to lose it all
Are you sure you want to play

Libertango

Το ακούω από το πρωί και περιμένω την ώρα που θα το ακούσω και στο δωμάτιο μου, την ώρα που για άλλη μια φορά θα σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια και θα πελαγώνω, θα στεναχωριέμαι, θα κλαίω και θα θυμώνω με την χαζομάρα μου με τη τάση μου αυτή να κατοικώ σε ένα ροζ συννεφάκι. Πολύ περίεργη διάθεση σήμερα...Αυτή η αίσθηση της κοροϊδίας από τη μια και η βλακεία μου από την άλλη με κάνει να θέλω να τα κάνω όλα γης μαδιάμ. Ανάγκη από καθαρό αέρα έχω και σύντομα....Προς το παρόν συμβιβάζομαι με το ταξίδι που κάνω με αυτό το tango και ας είμαι μόνη μου.

ΥΓ.1. Λες να μου χτυπήσει κανένας blog police officer την πόρτα του matan’s magic? Ας έχω έτοιμο να τρατάρω κάτι στη περίπτωση που...


Libertango from "The Tango lesson "

Μια φωτογραφία με χίλια χρώματα

Έτοιμη να βάλω το κλειδί στη πόρτα του αυτοκινήτου, γυρνάω να κοιτάξω λιγάκι πίσω και αντικρίζω αυτό. Πως ν’ αντισταθώ στην απαθανάτιση αυτής της εικόνας...

Apres la pluie

Και πάνω που είπα «μύρισε άνοιξη» και περπατούσα αυτές τις λίγες στιγμές του break μου αφηρημένη στη πλατεία, και πάνω που ξεκίνησα να νιώθω τις ακτίνες του ήλιου να με διαπερνούν έχοντας τα μάτια μου κλειστά και ξεπροβάλλοντας ένα χαμόγελο...να σου η βροχούλα να μου χτυπά το παράθυρο και να μου λέει κοροϊδευτικά: Ξύπνα! Έχουμε ακόμα Φλεβάρη! Τραγουδάκι για τη βροχή λοιπόν ...έχει κι αυτή τη χάρη της.

Travis - Why Does It Always Rain On Me

Yann Tiersen

Τώρα ξεκίνησα να τον ανακαλύπτω και βρήκα αυτό το βιντεάκι στο youtube( του χρήστη peww1) με το αγαπημένο μου κομμάτι.

φυσαλίδα

Ένα τραγουδάκι που ταιριάζει σε αυτό τον καιρό αλλά και στη διάθεσή μου.
Απαξιώ να ασχοληθώ με αυτή τη βαβούρα τριγύρω μου. Λυπάμαι για έναν άνθρωπο που έφυγε και ας είχε το όποιο αξίωμα και συνεχίζω να θέτω τα προσωπικά μου ερωτηματικά σε ό,τι ακούω και βλέπω. Σα να ξαναγεννιέται ένα παιδί που η περιέργεια το χαρακτηρίζει. Να δούμε λοιπόν πότε θα με ξανατραβήξει η ρουτίνα από το πέτο και θα πάψω να αναζητώ (έστω και άσκοπες) απαντήσεις. Καληνύχτα γεια χαρά...

Καληνύχτα γεια χαρά
θα σε κρύψω σε μια στιγμούλα
και κανείς δε θα σε βρει
ίσως ούτε και εσύ

Ποιος θα βρει στο πέλαγο
μια μικρούλα αχ φυσαλίδα
που χορεύει στο νερό
ίσως ούτε και εγώ

Καληνύχτα για φαντάσου
να ακούς τα βήματα σου
και να νιώθεις ότι τρέχω
πάνω τους και 'γω

Πως αντέχει η σιωπή
δίχως τη δική σου φωνούλα
που τρεμάμενη ηχεί
σα δε βρίσκει τι να πει

Νισάφι πια

Α.Ο. Ραχών χωρίς δεύτερη κουβέντα...τέρμα στη κοινωνική κατάπτωση!
Με τη νίκη παιδιά!!!!

Άπλετη αγάπη

Στίχοι που με ακολουθούν από το 1999...χαρακτηρίζουν καταστάσεις του παρελθόντος, του παρόντος (λογικά...) και πιθανόν του μέλλοντος. Μπορεί να ακούγεται κάπως αλλά ο χρόνος μου δείχνει μέχρι σήμερα πως γεννήθηκα για ν’αγαπώ ακόμα και με αρνητικές συνέπειες.

Όλο το ίδιο λες
να σ'αγαπώ δε θες
Δε θέλεις να πονάω
Και με το χτες να ζω

Δε φταίω και δε φταις,
μην έχεις ενοχές.
Το ήξερα πού πάω,
το διάλεξα εγώ.

Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ'αγαπώ.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δικαίωμα κανένα
δε σου ζητώ

Όλο τι ιδιο λες,
να σ'αγαπώ δε θες.
Δε θες να περιμένω
εσένα μια ζωή

Δε φταίω και δε φταις,
συγνώμη μη μου λες,
Δεν ήτανε γραμμένο
να μείνουμε μαζί.

Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ'αγαπώ.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δικαίωμα κανένα
δε σου ζητώ

Πρώτη ευχή ....

...που μου ήρθε για το 2008, πέραν τις γνωστές αλλά όχι και τόσο ανούσιες, είναι η εξής: ας είναι το έτος των ονείρων. Το γράφω παντού, το σκέφτομαι συνέχεια και το επιδιώκω το ίδιο. Ονειρεύομαι σημαίνει ελπίζω για το καλύτερο και το ομορφότερο, δεν αφήνω στιγμή να χάνεται χωρίς να της δίνω ουσία, προσπαθώ να κάνω κάθε μέρα μου πιο ευχάριστη ακόμα κι αν οι δυσάρεστες εκπλήξεις είναι εκεί έξω και παραμονεύουν. Ελπίζω το 2008 να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό στους ανθρώπους που αγαπώ, σε αυτούς που ίσως λίγο παραμέλησα. Ελπίζω το 2008 να χρησιμοποιήσω περισσότερο το μυαλό μου ώστε να παίρνω πιο σωστές αποφάσεις. Ελπίζω αυτή τη χρονιά να κάνω ένα βήμα μπροστά και ν’αφήσω πίσω ό,τι με στεναχώρησε και με κράτησε στάσιμη.
Ας σταθώ λοιπόν μαζί με τους υπόλοιπους στην αφετηρία του 2008 και ας ευχηθώ μια καλή, γεμάτη χρονιά....