Στίχοι που με ακολουθούν από το 1999...χαρακτηρίζουν καταστάσεις του παρελθόντος, του παρόντος (λογικά...) και πιθανόν του μέλλοντος. Μπορεί να ακούγεται κάπως αλλά ο χρόνος μου δείχνει μέχρι σήμερα πως γεννήθηκα για ν’αγαπώ ακόμα και με αρνητικές συνέπειες.
Όλο το ίδιο λες
να σ'αγαπώ δε θες
Δε θέλεις να πονάω
Και με το χτες να ζω
Δε φταίω και δε φταις,
μην έχεις ενοχές.
Το ήξερα πού πάω,
το διάλεξα εγώ.
Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ'αγαπώ.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δικαίωμα κανένα
δε σου ζητώ
Όλο τι ιδιο λες,
να σ'αγαπώ δε θες.
Δε θες να περιμένω
εσένα μια ζωή
Δε φταίω και δε φταις,
συγνώμη μη μου λες,
Δεν ήτανε γραμμένο
να μείνουμε μαζί.
Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ'αγαπώ.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δικαίωμα κανένα
δε σου ζητώ
να σ'αγαπώ δε θες
Δε θέλεις να πονάω
Και με το χτες να ζω
Δε φταίω και δε φταις,
μην έχεις ενοχές.
Το ήξερα πού πάω,
το διάλεξα εγώ.
Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ'αγαπώ.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δικαίωμα κανένα
δε σου ζητώ
Όλο τι ιδιο λες,
να σ'αγαπώ δε θες.
Δε θες να περιμένω
εσένα μια ζωή
Δε φταίω και δε φταις,
συγνώμη μη μου λες,
Δεν ήτανε γραμμένο
να μείνουμε μαζί.
Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ'αγαπώ.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δε θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.
Δικαίωμα κανένα
δε σου ζητώ
1 σχόλιο:
Η μόνη αρνητική συνέπεια από τις παλιές αγάπες νομίζω πως είναι ότι κάποτε τις ξεχνάμε. Οσο περνάς υπέροχα ή όταν τελικά επέλθει το μοιραίο με όλα τα κλάμματα η ψυχή παραμένει ζωντανή. Οταν ξεχάσουμε ή όταν επικρατήσει η ρουτίνα η ψυχή σαν να μπαίνει στο ψυγείο. Ελπίζοντας πάντα σε μία απόψυξη.
Δημοσίευση σχολίου