Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007





Πού είν' οι φίλοι οι παλιοί,

πού είν' οι παλιοί μου φίλοι.

Πού είν' οι δικοί μου

πού είν' οι εχθροί

που χάθηκες κι εσύ



Πέντε στίχοι που άκουσα χθες από το συγκρότημα Δραμαμίνη και τον Μύρονα Στρατή οι οποίοι εμφανίζονται στο πλευρό του Μ.Φάμελλου και του Σ.Δρογώση στο Σταυρό του Νότου...Υπέροχη βραδιά , γεμάτη...βραδιά που θα θυμάμαι χωρίς να έχει γίνει κάποιο ιδιαίτερο συμβάν, απλά επειδή έβγαιναν συναισθήματα από παντου...
Και μέσα απ’ αυτό το πεντάστιχο βγήκε το συναίσθημα της λύπης που οι δικοί μου φίλοι οι παλιοί επιλέγουν να βλέπουν θολά γιατί η αλήθεια τους ζορίζει...
Όσο ζω ελπίζω όμως και συνεχίζω να τους αγαπώ μέχρι να αδείασω...
Είδομεν....

1 σχόλιο:

thinking4G είπε...

Αυτό που ανέφερες

"φίλοι οι παλιοί επιλέγουν να βλέπουν θολά γιατί η αλήθεια τους ζορίζει..."

δυστυχώς συμβαίνει συνέχεια,
βλέπεις η αλήθεια ζορίζει τ'αφτιά..